ای دوست برای تو می نویسم ، برای تو که در وادی دنیا سرگردانی ، برای تو که حواست نیست چراغ هدایت در دستان توست . چشمانت را از دیگران بردار تا معشوق واقعی را ببینی و آنگاه نامه زیبایش را بخوان تا عشق حقیقی را دریابی .

آنگاه که عقلت احساساتت را در بند کشید و فکرت عشقت را و قوه پیوستن به یزدان را از دست دادی قرآن بخوان.
آنگاه که در کوچه باغ های یأس ، حیران و سرگردان و نا امید و پریشان در جستجوی قطره ای آب ، کشتزار خشک و قحطی زده اندیشه ات را آزار می دهی از دریای بیکران امید لختی برگیر و قرآن بخوان.

آنگاه که غرورت وجودت را فراگرفت و تفاخر شعورت را و ذلت خویش را عزت و نخوت خویش را صحت یافتی قرآن بخوان.

آنگاه که تنهایی تو را از هجوم حوادث ترساند و گمان کردی که دست نیازت به سمت دیگران خالی برمی گردد قران بخوان تا تو را از فضل بی منتهایش بی نیاز سازد.

ای دوست برای ارتباط با دوست قرآن بخوان.