زبان نیز یکی از نعمتهای الهی است که به انسان داده شده است تا چگونه استفاده کند ؟! با زبان می توان از حقی دفاع کرد یا حقی را با آن پایمال کرد . گاهی اوقات انسان با زبانش ضربه ای به دیگران می زند که جبران ناپذیر است . گاهی افراد شناخته شده ای که موقعیتی اجتماعی کسب کرده اند یا جایگاهی بین افرادی دارند برای مقابله با دیگران از زبان خود استفاده می کنند .اینها مسلما افرادی هستند که حرفشان شنوا دارد . ممکن است با حرفشان به شخصی ضربه زده شود . مفهوم این کلام از معصوم است که : آن کس که بیشتر از همه مورد تعریف و تمجید باشد به آتش نزدیکتر است . به عنوان مثال ممکن است او به خاطر موقعیتی که کسب کرده به خود حق قضاوتی دهد که در این حین حقی را ناحق کند . در قرآن در آبات 22-24 سوره صاد آمده است آنگاه که داوود در محراب عبادت ایستاده بود دو ملک بر او وارد شدند تا بین آنها قضاوت کند و او اینگونه قضاوت کرد که حرف یکی را شنیده و بدون شنیدن حرف دیگری قضاوت کرد و آنگاه که حکم را بر زبان راند متوجه شد که این امر برای امتحان بوده است و فورا توبه کرد (بنابراین هرچند که قضاوت کاری عقلی و منطقی است ولی حکم آن آنگاه که بر زبان جاری شود مسئولیت آور است ) پس چگونه انسانها به راحتی زبان به قضاوت گشوده و در میان دیگران داوری می کنند . در این گونه داوری هاست که تخم کینه بین انسانها پاشیده می شود . شاید گمان کنید اغراق است ولی اینگونه نیست .امام علی علیه السلام می فرمایند :آگاه باشید اثرات و زیان کلام از اثر تیر سخت تر است ، تیر انداز گاهی تیر می اندازد و به هدف نمی خورد و به خطا می رود اما کلام بی اثر نمی ماند اگر چه دروغ و نادرست باشد . اگر در قضاوتهای نادرستی که ما بین دوستانمان می کنیم آن هم بدون اینکه بدانیم بین دو طرف چه گذشته است حقی از یک طرف ناحق شود تخم کینه را کاشته ایم و آنگاه که این عمل تکرار شود باعث شعله ور شدن آتش دشمنی می شویم بدون اینکه بدانیم خود عامل این دشمنی ها بوده ایم . اصلا مگر ما قاضی هستیم که بین دیگران قضاوت می کنیم . در قرآن آمده است - ان الحکم الا لله - پس حق قضاوت با خداست و کسانی از بندگانش که او مشخص کرده است . نه هرکس که این حق را به خود بدهد در زمان امام علی علیه لسلام نیز خوارج این کلام الهی را گرفته و حضرت را از جایگاه قضاوت که از طرف خداوند به او بخشیده شده بود کنار زدند و خود حکم کردند که باید بین دو طرف جنگ حکمیت برقرار شود. اینجا نیز کسانی که حق قضاوت نداشتند قضاوت کردند و با قضاوت نابجایسشان حق امام را از او گرفتند و به ناحق در به دیگران واگذار کردند !!!
ما می خواهیم با قضاوتهایمان به کجا برویم و به چه چیزی برسیم ؟؟؟
من امروز تصمیم گرفتم خود را از مسند قضاوتهای نابجا بیرون بکشم ، شما نیز اگر در جایگاه قضاوت نیستید خود را از مسند قضاوت بیرون بکشید .
یا علی